sezai akçalı

Sonunda sen de binip gittin o meçhul gemiye, Ardına dönüp bakmadan, Kahrolacak kimse yok mu zannettin, Göz yaşları senin için akmazmı dedin. Sen hep böyle bencildin be gök yüzlüm. Sadece kendi doğrularına inandın, Ve hiç bir zaman bilmedin, hiç doğrunun olmadığını. Halbuki benim doğrularımla bir arada kaldık hep, Ben serdim yüreğimi,ayaklarının dibine, Hayata,insanlara,zorluklara, Bütün herşeye hesapları ben ödedim. Sen ise sadece gittin, Önümüze çıkan ilk engelde, Kaçtın korkak gibi, En kolayı seçtin, Ve sadece öldün bir kez. Arkanda her gün ölecek olan beni hiç düşünmeden. Sezai Akçalı